Sulawesi
Door: laura
Blijf op de hoogte en volg Laura
06 Februari 2014 | Indonesië, Manado
Hallo allemaal,
sorry dat ik nu pas iets stuur, maar ik heb al die tijd geen computer gezien, ik heb een Indonesisch nummer waar ik ook internet op heb, maar ik kan onmogelijk een heel verhaal typen op deze website via mijn telefoon.
ik heb in totaal 4 weken op het project gewerkt, de eerste week heb ik net als de andere vrijwilligers meegedraaid op de routine van de dag. dat houdt in de orang oetans voeren, de cassowaries voeren en verder heel veel enridgements verzorgen, dat wil zeggen. speelgoed met of zonder eten waar ze zich mee kunnen vermaken. de dieren vervelen zich en wij zijn er om hun te vermaken. je moet erg creatief zijn om spullen te maken en dat lukte mij niet zo goed. ik ben namelijk niet echt creatief...
na een week ging dit wel vervelen, want je stond of op de primates of op birds and bears. we hebben twee sunbears, die zijn heel schattig en rimpelig. ik was blij dat ik na een week in de kliniek kon beginnen. uiteindelijk bleek dit helaas tegen te vallen, omdat ik niet veel kon doen in de kliniek. er was een dierenarts en een andere assistente, dus zij deden vooral het werk samen als er iets moest gebeuren zoals ontlasting onderzoek of health checks. ik kwam uiteindelijk weer uit bij kooien schoonmaken en mee helpen met de andere vrijwilligers. wel heb ik de ochtenden veel kunnen doen, dat wil zeggen: scatterfood geven aan de apen, waarbij je de algemene check doet, of de apen in orde waren, dit moest van een afstand, omdat je de apen niet mag aanraken.
verder gaf ik een soort brinta pap aan de lories, dit was wel leuk om te doen, omdat de vogels hier gek op zijn. verder moest ik heel erg oppassen met de spinnenwebben overal bij de kooien. soms had ik er een in mijn haren hangen... je wilt niet weten hoe de mensen hier soms bij liepen. echt een smeerboel haha
ook verzorgde ik een kleine krokodil, zij had een operatie aan haar knie gehad en deze moest ontsmet worden. verder was er geen water in haar verblijf, dus ze moest een paar keer per dag nat gesproeid worden. ze was hier dol op. de wond besproeide ik vanaf een afstand met betadine oplossing.
ook heb ik de laatste dagen medicijnen gegeven aan een aap die in quarantaine zat. zij kreeg antibiotica, ik ben begonnen met een blad met pindakaas en de eerste dagen pakte ze het goed, maar schijnbaar had ze ons door. ze begon langs de pindakaas af te eten. dus moesten we het met rozijnen proberen, die pakte ze wel goed. de dag erna met marmite geprobeerd, dit wilde ze ook niet. toen met een soort pap, die ze normaal heel lekker vinden. ook niet... uiteidenlijk hebben we hondenbrokken gedept in de pap, hier at ze er een paar van, maar niet genoeg. we hebben heel wat moeite gedaan om haar de pillen in te laten nemen. haha
verder hebben we leuke uitjes gehad, hier was ik erg blij mee, want op het park zat je erg ingesloten. we konden wel er uit, maar dan moest je toch een taxi regelen en we waren in de avonden zo moe, dat we om 20.00 thuis wilden zijn. iedereen ging rond 21.00 uiterlijk slapen, we moesten namelijk om 5.30 weer op en ook als je om 20.00 ging slapen, was je nog kapot om die tijd... we moesten erg hard werken en het was super warm en benauwd. de eerste dagen moest ik zo erg zweten en ik heb me slecht gevoeld al die weken. ik voelde me slap, licht in mijn hoofd en lichamelijk erg moe... ik denk dat het met het weer te maken had samen met het zware werk, de steile heuvels die we op moesten lopen en mijn malaria tabletten.
de uitjes bestonden uit naar de supermarkt gaan in de discotaxi, dit was erg leuk, ook zijn we een aantal keren naar futsal geweest. voetbal dus, ik heb niet meegedaan, alleen wezen aanmoedigen haha
op een vrije dag, mocht je met twee of drie personen vrij zijn, ik was meestal vrij met bethany en emilia, een meisje van 19 uit engeland en een meisje van 19 uit zweden, echt super leuke meiden. we zijn twee vrije dagen gaan snorkelen, een dag was in bunaken, dit is een van de mooiste snorkel/duik plekken op de wereld. ik vond het echt super mooi om te snorkelen daar, misschien nog wel mooier als the great barrier reef. de andere dag gingen we snorkelen bij lembeh, dit viel voor mij tegen omdat het erg golfde en ik alle kanten op ging. ik werd er misselijk van en toen ik de boot op wilde gaan, kreeg ik een golf water met jellyfish in mijn hals, pijnlijk....
ook zijn we een van de vrije dagen naar een resort gegaan, heel erg mooi, maar wel een beetje saai, we waren de enigste toeristen, maar de ontspanning was wel nodig met al dat harde werken.
we hebben ook een trip gehad dat we naar een park gingen, tangkoko, nature reserve en daar hebben we wilde maqaques gezien, deze liepen een meter van ons vandaan en ook liepen ze in de bomen boven ons.
daarna gingen we op zoek naar tarsiers, een soort gremlin achtige aapjes, ze kijken heel lief met grote ogen, ik heb een aantal foto's kunnen maken, het zijn namelijk nachtdieren en zaten verscholen in een boom. ze sprongen uit de boom toen er een sprinkhaan voor hun neus liep.
de laatste woensdag trip zijn we met drie meiden naar de lokale school gegaan, dit was erg leuk om te zien. de mensen roepen voortdurend boeleh, als we langs rijden in de taxi, dat betekend witte. op de school deden de kinderen dit ook in het begin en naderhand kwamen ze naar ons toe, wilden op de foto en met ons op de foto. sommigen waren te verlegen om ons uberhaupt aan te kijken en konden alleen maar lachen om ons.
ook zijn we naar een bruiloft en een verjaardagsfeest geweest. het komt eingelijk op hetzelfde neer. ze willen zoveel mogelijk blanken uitnodigen, zodat het interessant over komt. we waren daar echt een attractie. de mannen staren, de vrouwen kijken boos, zeker als je te bloot gekleed bent... ik bedekte me gelukkig altijd goed. de kinderen willen je naam weten en willen op de foto.
het voelde altijd heel raar als we daar waren, omdat je weet dat je er bent om bekeken te worden... we gingen meestal snel weer, omdat we ook moe waren.
de avonden waren meestal redelijk saai, we waren rond 15.30/16.00 klaar met werken en dan gingen we douchen en om 17.30 kwam het eten en sprong iedereen op het eten, omdat we honger hadden en niemand wachtte op elkaar... dus erg sociaal was het niet.. daarna gingen we meestal naar de supermarkt of we keken soms een film. je had nergens een bar of wat dan ook waar we heen konden.
ik was al een tijd bezig over een restaurant dat er erg romantisch uit zag, met tafels onder prieeltjes en dergelijke. dat was erg mooi om te zien. en eindelijk de laatste avond zijn we erheen gegaan.
dus daar was ik erg blij om.
het is echt een andere wereld hier, de mensen zijn erg arm, de meesten wonen in kleine vieze huizen, maar ze leven vooral buiten, er rijden hier duizenden scooters, waar hele gezinnen op zitten, de baby's houden ze tussen hun in, de kinderen die kunnen staan, staan op de scooter, zonder helm.... ze rijden hier als gekken en de kinderen zijn tot heel laat op... ik heb begrepen dat hier geen kinderprostitutie voorkomt, dus dat vind ik al een geruststelling, maar je merkt wel dat de cultuur anders is qua mannen en vrouwen. een kleine jongen kneep midden op straat een van onze vrijwilligerster in de billen....
ik heb geprobeerd te genieten van alles, ook al voelde ik me vaak eenzaam en had ik heimwee. ik had toch altijd ongeveer 10 mensen om me heen. waaronder 8 zweedse meiden die alleen maar zweeds met elkaar praten.... en ze zijn ook nog luidruchtig... vermoeiend... ik ben blij om verder te gaan, maar ik mis thuis heel erg... het liefste zou ik nu meteen naar huis komen, maar ik weet dat ik daar spijt van ga krijgen...
ik ben aan het aftellen tot wilco weer komt, het is gelukkig al 1 week minder als twee maanden... nog even doorzetten dus...
ik ben nu 1,5 week alleen in java en bali en ik spreek 18 februari af met een meisje van tasikoki, zij komt uit engeland en woont nu in australie. ze is 27 jaar en heel aardig. ik ben van 18 tot 23 februari met haar samen in bali en daarna vlieg ik naar bangkok, om het project op de school te doen, dit doe ik 3 weken, dus ik hoop daar ook mensen te vinden om mee samen te reizen.
ik ga dan bijna twee weken naar het zuiden van thailand en vanuit daar ontmoet ik daniella in het noorden van thailand om een hilltribetrek te doen van 3 dagen, dit zal in de buurt van chiang mai zijn. ik ken haar ook van tasikoki en zij komt uit londen. als de hilltribe trek voorbij is, komt mijn lieve mannetje aan en kan ik eindelijk weer in zijn armen liggen.
uiteindelijk ben ik dus niet zo heel lang alleen... maar ik vind de komende week gewoon erg moeilijk. omdat ik 9 weken lang alleen maar samen heb gereist en ik het eng vind om alleen verder te gaan... ik hoop dat ik in java iemand tegen kom, zodat ik niet elke avond alleen in mijn hotel kamer zit....
nou mensen, het is een heel verhaal geworden, maar jullie hebben ook veel gemist... jammer genoeg kan ik nog steeds geen foto's uploaden... dus jullie moeten het doen met de telefoon updates op facebook. haha
ik mis jullie allemaal en vooral mijn mannetje, mijn katjes, mijn moeder en mijn appartementje haha
ik hoop dat de tijd snel gaat en dat ik jullie allemaal snel weer zie.
waarschijnlijk komen we 4 mei op nederlandse bodem aan, dus als je wilt kun je naar schiphol komen haha
kussss voor iedereen!
sorry dat ik nu pas iets stuur, maar ik heb al die tijd geen computer gezien, ik heb een Indonesisch nummer waar ik ook internet op heb, maar ik kan onmogelijk een heel verhaal typen op deze website via mijn telefoon.
ik heb in totaal 4 weken op het project gewerkt, de eerste week heb ik net als de andere vrijwilligers meegedraaid op de routine van de dag. dat houdt in de orang oetans voeren, de cassowaries voeren en verder heel veel enridgements verzorgen, dat wil zeggen. speelgoed met of zonder eten waar ze zich mee kunnen vermaken. de dieren vervelen zich en wij zijn er om hun te vermaken. je moet erg creatief zijn om spullen te maken en dat lukte mij niet zo goed. ik ben namelijk niet echt creatief...
na een week ging dit wel vervelen, want je stond of op de primates of op birds and bears. we hebben twee sunbears, die zijn heel schattig en rimpelig. ik was blij dat ik na een week in de kliniek kon beginnen. uiteindelijk bleek dit helaas tegen te vallen, omdat ik niet veel kon doen in de kliniek. er was een dierenarts en een andere assistente, dus zij deden vooral het werk samen als er iets moest gebeuren zoals ontlasting onderzoek of health checks. ik kwam uiteindelijk weer uit bij kooien schoonmaken en mee helpen met de andere vrijwilligers. wel heb ik de ochtenden veel kunnen doen, dat wil zeggen: scatterfood geven aan de apen, waarbij je de algemene check doet, of de apen in orde waren, dit moest van een afstand, omdat je de apen niet mag aanraken.
verder gaf ik een soort brinta pap aan de lories, dit was wel leuk om te doen, omdat de vogels hier gek op zijn. verder moest ik heel erg oppassen met de spinnenwebben overal bij de kooien. soms had ik er een in mijn haren hangen... je wilt niet weten hoe de mensen hier soms bij liepen. echt een smeerboel haha
ook verzorgde ik een kleine krokodil, zij had een operatie aan haar knie gehad en deze moest ontsmet worden. verder was er geen water in haar verblijf, dus ze moest een paar keer per dag nat gesproeid worden. ze was hier dol op. de wond besproeide ik vanaf een afstand met betadine oplossing.
ook heb ik de laatste dagen medicijnen gegeven aan een aap die in quarantaine zat. zij kreeg antibiotica, ik ben begonnen met een blad met pindakaas en de eerste dagen pakte ze het goed, maar schijnbaar had ze ons door. ze begon langs de pindakaas af te eten. dus moesten we het met rozijnen proberen, die pakte ze wel goed. de dag erna met marmite geprobeerd, dit wilde ze ook niet. toen met een soort pap, die ze normaal heel lekker vinden. ook niet... uiteidenlijk hebben we hondenbrokken gedept in de pap, hier at ze er een paar van, maar niet genoeg. we hebben heel wat moeite gedaan om haar de pillen in te laten nemen. haha
verder hebben we leuke uitjes gehad, hier was ik erg blij mee, want op het park zat je erg ingesloten. we konden wel er uit, maar dan moest je toch een taxi regelen en we waren in de avonden zo moe, dat we om 20.00 thuis wilden zijn. iedereen ging rond 21.00 uiterlijk slapen, we moesten namelijk om 5.30 weer op en ook als je om 20.00 ging slapen, was je nog kapot om die tijd... we moesten erg hard werken en het was super warm en benauwd. de eerste dagen moest ik zo erg zweten en ik heb me slecht gevoeld al die weken. ik voelde me slap, licht in mijn hoofd en lichamelijk erg moe... ik denk dat het met het weer te maken had samen met het zware werk, de steile heuvels die we op moesten lopen en mijn malaria tabletten.
de uitjes bestonden uit naar de supermarkt gaan in de discotaxi, dit was erg leuk, ook zijn we een aantal keren naar futsal geweest. voetbal dus, ik heb niet meegedaan, alleen wezen aanmoedigen haha
op een vrije dag, mocht je met twee of drie personen vrij zijn, ik was meestal vrij met bethany en emilia, een meisje van 19 uit engeland en een meisje van 19 uit zweden, echt super leuke meiden. we zijn twee vrije dagen gaan snorkelen, een dag was in bunaken, dit is een van de mooiste snorkel/duik plekken op de wereld. ik vond het echt super mooi om te snorkelen daar, misschien nog wel mooier als the great barrier reef. de andere dag gingen we snorkelen bij lembeh, dit viel voor mij tegen omdat het erg golfde en ik alle kanten op ging. ik werd er misselijk van en toen ik de boot op wilde gaan, kreeg ik een golf water met jellyfish in mijn hals, pijnlijk....
ook zijn we een van de vrije dagen naar een resort gegaan, heel erg mooi, maar wel een beetje saai, we waren de enigste toeristen, maar de ontspanning was wel nodig met al dat harde werken.
we hebben ook een trip gehad dat we naar een park gingen, tangkoko, nature reserve en daar hebben we wilde maqaques gezien, deze liepen een meter van ons vandaan en ook liepen ze in de bomen boven ons.
daarna gingen we op zoek naar tarsiers, een soort gremlin achtige aapjes, ze kijken heel lief met grote ogen, ik heb een aantal foto's kunnen maken, het zijn namelijk nachtdieren en zaten verscholen in een boom. ze sprongen uit de boom toen er een sprinkhaan voor hun neus liep.
de laatste woensdag trip zijn we met drie meiden naar de lokale school gegaan, dit was erg leuk om te zien. de mensen roepen voortdurend boeleh, als we langs rijden in de taxi, dat betekend witte. op de school deden de kinderen dit ook in het begin en naderhand kwamen ze naar ons toe, wilden op de foto en met ons op de foto. sommigen waren te verlegen om ons uberhaupt aan te kijken en konden alleen maar lachen om ons.
ook zijn we naar een bruiloft en een verjaardagsfeest geweest. het komt eingelijk op hetzelfde neer. ze willen zoveel mogelijk blanken uitnodigen, zodat het interessant over komt. we waren daar echt een attractie. de mannen staren, de vrouwen kijken boos, zeker als je te bloot gekleed bent... ik bedekte me gelukkig altijd goed. de kinderen willen je naam weten en willen op de foto.
het voelde altijd heel raar als we daar waren, omdat je weet dat je er bent om bekeken te worden... we gingen meestal snel weer, omdat we ook moe waren.
de avonden waren meestal redelijk saai, we waren rond 15.30/16.00 klaar met werken en dan gingen we douchen en om 17.30 kwam het eten en sprong iedereen op het eten, omdat we honger hadden en niemand wachtte op elkaar... dus erg sociaal was het niet.. daarna gingen we meestal naar de supermarkt of we keken soms een film. je had nergens een bar of wat dan ook waar we heen konden.
ik was al een tijd bezig over een restaurant dat er erg romantisch uit zag, met tafels onder prieeltjes en dergelijke. dat was erg mooi om te zien. en eindelijk de laatste avond zijn we erheen gegaan.
dus daar was ik erg blij om.
het is echt een andere wereld hier, de mensen zijn erg arm, de meesten wonen in kleine vieze huizen, maar ze leven vooral buiten, er rijden hier duizenden scooters, waar hele gezinnen op zitten, de baby's houden ze tussen hun in, de kinderen die kunnen staan, staan op de scooter, zonder helm.... ze rijden hier als gekken en de kinderen zijn tot heel laat op... ik heb begrepen dat hier geen kinderprostitutie voorkomt, dus dat vind ik al een geruststelling, maar je merkt wel dat de cultuur anders is qua mannen en vrouwen. een kleine jongen kneep midden op straat een van onze vrijwilligerster in de billen....
ik heb geprobeerd te genieten van alles, ook al voelde ik me vaak eenzaam en had ik heimwee. ik had toch altijd ongeveer 10 mensen om me heen. waaronder 8 zweedse meiden die alleen maar zweeds met elkaar praten.... en ze zijn ook nog luidruchtig... vermoeiend... ik ben blij om verder te gaan, maar ik mis thuis heel erg... het liefste zou ik nu meteen naar huis komen, maar ik weet dat ik daar spijt van ga krijgen...
ik ben aan het aftellen tot wilco weer komt, het is gelukkig al 1 week minder als twee maanden... nog even doorzetten dus...
ik ben nu 1,5 week alleen in java en bali en ik spreek 18 februari af met een meisje van tasikoki, zij komt uit engeland en woont nu in australie. ze is 27 jaar en heel aardig. ik ben van 18 tot 23 februari met haar samen in bali en daarna vlieg ik naar bangkok, om het project op de school te doen, dit doe ik 3 weken, dus ik hoop daar ook mensen te vinden om mee samen te reizen.
ik ga dan bijna twee weken naar het zuiden van thailand en vanuit daar ontmoet ik daniella in het noorden van thailand om een hilltribetrek te doen van 3 dagen, dit zal in de buurt van chiang mai zijn. ik ken haar ook van tasikoki en zij komt uit londen. als de hilltribe trek voorbij is, komt mijn lieve mannetje aan en kan ik eindelijk weer in zijn armen liggen.
uiteindelijk ben ik dus niet zo heel lang alleen... maar ik vind de komende week gewoon erg moeilijk. omdat ik 9 weken lang alleen maar samen heb gereist en ik het eng vind om alleen verder te gaan... ik hoop dat ik in java iemand tegen kom, zodat ik niet elke avond alleen in mijn hotel kamer zit....
nou mensen, het is een heel verhaal geworden, maar jullie hebben ook veel gemist... jammer genoeg kan ik nog steeds geen foto's uploaden... dus jullie moeten het doen met de telefoon updates op facebook. haha
ik mis jullie allemaal en vooral mijn mannetje, mijn katjes, mijn moeder en mijn appartementje haha
ik hoop dat de tijd snel gaat en dat ik jullie allemaal snel weer zie.
waarschijnlijk komen we 4 mei op nederlandse bodem aan, dus als je wilt kun je naar schiphol komen haha
kussss voor iedereen!
-
06 Februari 2014 - 17:06
Brenda:
Heb even de tijd genomen om deze update te lezen ;-) Heb je natuurlijk ook al op de app gesproken, maar leuk om alles zo terug te lezen! Gaaf wat je allemaal meemaakt, ook al voel je je soms wat alleen, straks als je weer in Nederland bent kun je trots terugkijken op je avontuur! Want een avontuur dat is het zeker!Jammer dat we nog steeds geen foto's kunnen zien, maar dan hebben we dat nog tegoed als je weer terug bent :D Zet 'm op daar en veel succes met alles wat nog komen gaat! En blijf vooral genieten meis! Liefs en een kus uit Eindhoven! -
06 Februari 2014 - 17:46
Vera:
hey meis,
ik weet uit ervaring hoe moeilijk t soms kan zijn alleen in een ander land....en ook al zijn er mensen om je heen hoe eenzaam je je kunt voelen.
gelukkig heb je wel vanalles om naar uit te kijken en het helpt om t op te delen in verschillende stukjes van weken...dan lijkt t niet zo lang...
uiteindelijk vliegt de tijd...en probeer dus in de tussentijd zo veel mogelijk te genieten, dit wordt echt een tijd om nooit meer te vergeten! wij zorgen wel goed voor je mannetje hoor!
dikke knuffel en als t een beetje meezit tot 4 mei!!!!
-
09 Februari 2014 - 11:40
Jaap En Janneke De Jongh:
Hoi lieve Laura,
Blij weer wat van je te horen. Ik weet dat dit even doorbijten is, maar geloof me, je zult er geen spijt van krijgen, dit is een eenmalige belevenis waar je ontzettend veel van leert.
Hier is alles o.k., we houden Wilco wel in de gaten. Ik weet dat hij jou ook mist en hij stort zich nu helemaal op zijn werk om zo tijd te sparen om weer snel bij jou te kunnen zijn.
Geniet er van.
Dikke kus van Pa en Moe deJongh -
11 Februari 2014 - 07:45
Natascha Hiensch:
Lieve Laura,
Ik doe het allemaal even achterstevoren haha ;-) heb namelijk nooit gezien dat je kon reageren haha dus begin ik maar even te reageren op je laatste bericht en werk ik ze zo terug hahs ;-)
Maar wat een verhalen meid! Klinkt allemaal ontzettend spannend en leuk! Maar inderdaad ook vermoeiend! 5:30 uur eruit.. pfff de laatste keer dat ik zo vroeg wakker was, was toen Bella nog heeeeel klein was haha :-D
Krijgt de krokodil later wel weer water? En worden de dieren allemaal weer uitgezet als ze beter zijn? :-)
Lijkt me allemaal echt tof werk!
Mijn schoonzus is in Afrika geweest en daar ben je inderdaad ook wel een attractie en Henk is in India geweest en daar krijg je ook gewoon baby's in je armen gelegd zodat je medelijden krijgt (dat heb je al) en ze geld geeft.
Is dat daar ook?
Voor je het weet is je vent er weer meid! En voor je het weet ben je weer thuis! :-) de tijd vliegt voorbij! Toen we hadden afgesproken was het nog niet eens kerst, en nu is het alweer februari! :-)
Geniet er van meid!
Ik ga mevrouw Bella uit bed halen, dus reageer vanmiddag weer op je andere verhalen :)
Dikke kus en knuffel!
Veel liefs,
Natascha -
12 Februari 2014 - 12:21
Mama:
Hij schat zal toch ff reageren op je verhaal.t loopt niet allemaal zoals je gehopt had maar dat is altijd zo natuurlijk.inmiddels ben je op Bali en werk je met zwerfhonden en heb je de nadelen al ondervonden hè.Hier was ik al bang voor dus verzorg t goed.hier gaat alles z 'n gangetje en de katjes maken het ook goed.geniet nog van je verdere uitdagingen en we melden ons weer.dikke kusss -
13 Februari 2014 - 11:07
Marita Reiche:
Hallo Laura
Also ich bin echt beeindruckt von allen was ich da so lese. Ich bewundere dich sehr wie du jede Situation aufs neue schaffst. Bei dem Krokodil bekam ich bei der Vorstellung schon meine Ängste. Auch hab ich mir Sorgen gemacht als ich das Bild mit Hundebiss auf Facebook gesehen habe. Ich denk dann immer an die ärztliche Versorgung, weis ja nicht wie gut die da ist. Die Erfahrungswerte die du machst sind für dein Leben mit Sicherheit unbezahlbar. Auch zu sehen wie du es beschreibst von der Armut da. Sie leben in kleinen Hüten und die Kinder ja sie kennen es nicht anders. Da weis man erst wie gut wir es hier haben.
Ja dann die Arbeit und die Hitze klar das du Abends müde bist. Hoffe du kannst trotzdem alles geniesen und lernst nur nette Menschen und Kulturen kennen. Pass auf dich auf.
bis bald
Marita -
17 Februari 2014 - 23:27
Jeanny:
Hoi hoi Laura !!!
Je zal wel denken hoor niks meer vanuit casteren!!
Druk druk druk! Maar het was ook weer zo een verhaal om te lezen!
Sjonge jonge wat een avontuur meid,en ik geloof zeker dat je weer blij zal zijn als jou lieve mannetje er weer zal zijn en je samen nog meer mooie momenten mogen gaan beleven!!!
Heb vd week n foto's gezien van jou been op de mobiel van jou moeder toen je gebeten was door de zwerfhonden!! Maar wat zal dat verschrikkelijk zijn geweest als je er zo middenin staat?? En niks kan doen dan gillen (denk ik) hoop dat de wond goed geneest?? En je het n plekje kan geven dat het jou overkomen is?? En op die momenten is het thuisfront zeker in jou gedachten! Maar heel goed dat je doorzet anders zou je er zeker spijt van kunnen krijgen! Hier lopen ze niet weg ha ha en wat jij daar allemaal meemaakt komt maar eens in jou leven voor!
Ga vooral door met genieten Laura en tel de dagen maar af dat je jou lieve wilco weer in jou armen kan sluiten!!!
Maar bovenal ga door met genieten!!! Liefs en dikke knuffel xxxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
